اثربخشی آموزش مولفه های سرزندگی بر تغییر رفتار مادران خانواده های درهم تنیده با رویکرد ساختاری مینوچین (93-1392)

چکیده تحقیق حاضر با هدف شناخت اثربخشی آموزش مؤلفه¬های سرزندگی بر تغییر رفتار مادران خانواده¬های درهم¬تنیده با رویکرد ساختاری مینوچین تدوین گردید. در این پژوهش از طرح تحقیق شبه آزمایشی به روش پیش¬آزمون و پس¬آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه¬ی مورد تحقیق، کلیه¬ی مادران دارای دختر در سن دبستان بود. این پژوهش با احتساب ریزش، با 8 نفر آزمودنی صورت گرفت. ابزار کار پژوهش، مقیاس سرزندگی و پرسشنامه¬ی مرزهای ارتباطی خانواده (frq) بود که از روایی و پایایی لازم برخوردار بودند. آزمودنی¬ها طی 8 جلسه¬ی 90 دقیقه¬ای، آموزش مؤلفه¬های سرزندگی را دریافت نمودند. تحلیل داده¬ها با استفاده از نرم¬افزار آماری spss نشان داد، بر اساس فرمول ضریب¬همبستگی پیرسون، سرزندگی و درهم¬تنیدگی دارای همبستگی 0.889- می¬باشند. آموزش سرزندگی در سطح معناداری =0.05α سبب کاهش درهم¬تنیدگی آزمودنی¬ها شد. نتایج نشان داد که آموزش سرزندگی با t=3.885 و df=14سبب ارتقاء سرزندگی آزمودنی¬ها شد. علاوه بر این نتایج تحلیل واریانس نشان داد که با f=23.243 در سطح معناداری =0.05α، اختلاف میانگین سرزندگی در مقاطع تحصیلی مختلف معنی¬دار است. نتایج پژوهش نشان داد که با آموزش مؤلفه¬های سرزندگی و شفاف¬سازی ویژگی¬های خانواده-ی سالم، می¬توان از میزان درهم¬تنیدگی خانواده¬ها کاسته و اعضای خانواده را به سمت سلامت سوق داد.